فقط احمدی نژاد!

از هیچ کس و هیچ چیز برای خود بت و قدیس نسازیم... نقد درونی جنبش نه تنها به آن آسیبی نمی‏زند بلکه باعث رشد و پویایی آن می‏شود...

ما یک فامیلی داریم که طرفدار احمدی نژاد است. از چهار سال پیش تا حالا قرص "فقط احمدی نژاد!" قورت داده است و گوشش به حرف هیچ کسی بدهکار نیست. راه میره، پا میشه و می‏نشینه و بدون قبول ذره‏ای منطق مرتب میگه: فقط احمدی نژاد!

عیب این آشنای من این است که از احمدی نژاد برای خود بت و قدیس ساخته است. تمام خوبی‏ها را در او می‏بیند و بس. هر چقدر هم که برایش صغری کبری بچینی، هیچ فایده‏ای ندارد. چون ایشان تمام آرزوها و آمال خودش را در این فرد می‏بیند.

بحث اصلی من با طرفداران سران اصلاحات در جنبش سبز است. دیروز پریروز علیرضا رضایی و نیک آهنگ کوثر میر حسین موسوی را زیر سوال بردند و هزار و یک چیز نثار این دو نفر شد. من کاری به کار این دو نفر ندارم. اما از یک چیزی عمیقاً تأسف می‏خورم. کسانی که تا دیروز برایشان سر و دست می‏شکستید، حالا به خاطر یک انتقاد ساده، شدند آدم بدای قصه؟!

اگر به کار رضایی و نیک آهنگ انتقاد دارید، آرامش خود را حفظ کنید و با منطق و رعایت ادب جواب ایشان را بدهید. هر کسی حق انتقاد و اظهار نظر کردن دارد. نقد درونی بهتر از خاموش بودن و سکوت به ظاهر مصلحت آمیزی است که در دراز مدت باعث آسیب رسیدن به جنبش سبز می‏شود.

موسوی منتخب ما هست. اما آیا نباید از شخص ایشان و دیگران انتقاد کرد؟ اگر بخواهیم از همه بت بسازیم. فردا سرنوشتی بهتر از همین فامیل من و تئوری "فقط احمدی نژاد!"ش نخواهیم داشت. سرانجام جنبش سبز هم چیزی به جز تکرار مکررات نخواهد بود. پس بیایید چیزی را که به دنبال آن هستیم یعنی آزادی و دموکراسی را از همین حالا تمرین کنیم. منظور من پذیرفتن حرف‏های دیگران با چشم و گوش بسته نیست. یعنی نمی‏گویم که شما کار رضایی و نیک آهنگ را تأیید کنید. بلکه حفظ آرامش و ایجاد فضای مناسب برای بحث و گفتگوی درونی است و از ترور شخصیت افراد منتقد و پرسشگر جداً خودداری کنیم.