آخوند مسجد محله: پسرم، هنوز دیر نشده، از خر شیطون پیاده شو و توبه کن

در دوران نوجوانی به مسجد و نمازخواندن خیلی علاقه داشتم و مشتری ثابت مسجد محله بودم. به طوری که آخوند مسجد محله به من توجه ویژه‏ای داشت و همواره از من تعریف می‏کرد. اما به مرور زمان دست از نماز خواندن کشیدم و رفتن به مسجد را تعطیل کردم. مادرم که یک فرد بسیار مذهبی است و هنوز هم هر وقت مرا می‏بیند از خدا می‏خواهد که من را به راه راست هدایت کند. آن زمان هم از خدا و هم از آخوند خواست که کاری کنند که دوباره به روال سابق برگردم. از موفقیت خدا خبری ندارم، چون تا این سن که رسیده‏ام هنوز برنگشته‏ام. اما حکایت آخوند را بخوانید. از آنجا که از مسجد فراری شده بودم و دیگر به آخوند هم محل نمی‏گذاشتم و توجهی نشان نمی‏دادم، مادرم و آخوند نقشه‏ای کشیدند. یک روز که به خانه آمدم. به محض این که وارد هال و اتاق پذیرایی شدم. دیدم ای دل غافل که رو دست خورده و ملا چشم انتظارم است. بله! نقشه گیرانداختن عملی شده بود. با ترشرویی سلامی کردم و کنارش نشستم. ملا شروع کرد به صغری کبری چیدن و نصیحت و از زمین و زمان گفتن. اما گوشم از این حرفهایش پر بود. بارها از زبان خودش در مسجد شنیده بودم. بیچاره خسته شد و در آخر گفت: پسرم، تو جوانی و خدای هوای شما را بیشتر دارد، هنوز دیر نشده، از خر شیطان پیاده شو و توبه کن. به آغوش اسلام برگرد. الکی چشمی گفتم. خوشحال و سرمست از کاری که کرده بود، خداحافظی کرد و به مادرم تضمین داد که دوباره به راه راست بازگشته‏ام. مادر هم با کلی دعا و صلوات بدرقه‏اش کرد. اما خود من بهتر می‏دانستم که حرف‏هایش را از این گوش شنیده و از آن یکی بیرون کرده بودم. تا چند روز نقش بازی کردم. اما بعد از چند روز همانی شدم که بودم. مادر دیگر خسته شد بود و تا امروز هر روز برایم طلب هدایت و بخشش می‏کند. آخوند را هم دیگر ندیدم. اما در یک چیز مانده‏‏ام. اگر در آن روزها به گفته‏ی آخوند، خدا من را دوست می‏داشت و مثل شیطان یک اسبی، خری یا بنز آخرین مدلی به من می‏داد و جایزه دادن را به روز قیامت موکول نمی‏کرد، شاید همان آدم سابق بودم. اما خداوکیلی! سوار شدن بر خر شیطان هم مزه خودش را دارد و به یک بار سواری می‏ارزد! اما می‏خواستم بگویم که اختلاف عقیده و مذهبی باعث نشده که دست از اصول اخلاقی و انسانی بردارم و مادرم را برای ابد دوست دارم و بر پاهایش بوسه می‏زنم.