آقای مهدی خزعلی! لطفاً با ما و جنبش سبز قهر نکنید

من و یک عده دیگر از دوستان وبلاگ نویس، یک سری مطلب در نقد و رد نامه دکتر خزعلی نوشتیم. هدف ما نقد سالم بود. اما بازخورد و فیدبکی که از هر دو طرف مخالفان و موافقان خزعلی دیدیم، بسیار نامناسب بود. عده‏ای ما را به تفرقه افکنی متهم کردند و عده‏ای هم سریع برای مهدی خزعلی حکم و رأی صادر کردند.

عیب ما مردم ایران در همین است. زود احساساتی می‏شویم، زود تصمیم می‏گیریم و سریع قضاوت می‏کنیم. حالا خزعلی خواسته یک چند وقتی ننویسد. به بهانه پدرش یا هر چیز دیگری. باید بیاییم و هزار و یک جور انگ و تهمت ناروا به ایشان نسبت دهیم؟ چطور در روزهایی که برای مراد دل ما می‏نوشت، آدم خوبی بود. اما حالا شده فلان و بهمان؟!

مهدی خزعلی هم مثل من و شما یک انسان است. هر انسانی صفات و ویژگی‏های منحصر به فرد خودش را دارد. قرار نیست همه مثل هم باشیم و مثل هم فکر کنیم. اصلاً زیبایی کار انسان به همین تفاوت‏ها است. من هنوز هم با استدلال خزعلی در مورد شعار "نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران" مخالف هستم. اما دلیل نمی‏شود که خزعلی را به چهارمیخ بکشم و عذر ایشان را بخواهم و بگویم که شما در جنبش سبز و بین ما جایی ندارید. در همان متن قبلی هم فقط اشاره کردم که لطفاً بیدار شوید و این گونه فکر نکنید.

رفتارهای ما شده مثل دعواهای بچه گانه دوران کودکی. یک روز با یکی رفیق شش دانگیم. روز دیگر دشمن خونی. از هر چیزی بدترین برداشت را داریم. در قضاوت کردن از هول حلیم می‏افتیم در دیگ. تابع احساساتمان هستیم. هر روز عده‏ای را از خود می‏رانیم و روز بعد دوباره از ایشان دلجویی می‏کنیم. خودمان هم از همه بهتر می‏دانیم که رفتارمان درست نیست، ولی باز همیشه در بر روی همان پاشنه می‏چرخد.

آقای شاتوت (مسعود مشهدی) هم احساساتی شده‏اند و کلی معذرت خواهی کرده‏اند. برادر من! کار شما نادرست نبوده است. اگر از انتقاد و مطلب شما موجی به راه افتاد که نتیجه خوبی نداشت، تقصیر شما نیست. تقصیر دیگران است. هر کسی مسئول رفتار خودش است و لازم نیست شما جور دیگران را بکشی.

خزعلی جان! در مطلب قبلی گفتم که از خواب خرگوشی بیدار شو. اما حالا می‏گم که ما شما را دوست داریم. ما به بعضی از کارهای شما انتقاد داریم. اما شما را هم از خود می‏دانیم. ما دوستان منتقد شما هستیم. چون شما هم کم برای ما زحمت نکشیدید و ما هم این قدر بی معرفت نیستیم که شما را تنها رها کنیم. آقای دکتر مهدی خزعلی! لطفاً با ما و جنبش سبز قهر نکنید...